Adopcja to zasady, podpisanie umowy adopcyjnej, zobowiązanie, które bierzemy wraz ze zwierzęciem na lata. To proces, dzięki któremu staniesz się nowym, stałym domem dla świnek morskich przebywających pod opieką naszego stowarzyszenia. Wydajemy świnki tylko w jednopłciowych parach, bądź wysterylizowane/kastrowane, pojedynczo do innej świnki/świnek, które czekają w przyszłym domu.

Adopcja jest bezpłatna.

Przede wszystkim należy zapoznać się z treścią umowy adopcyjnej. Jeśli jesteśmy gotowi spełnić jej warunki wybieramy świnki, które odpowiadają nam wiekiem, wyglądem. Piszemy do domu tymczasowego w którym świnka przebywa i po jego akceptacji czekamy na wizytę przedadopcyjną. Aby adoptować trzeba być osobą pełnoletnią.

Najlepiej bezpośrednio do domu tymczasowego, w którym przebywa świnka. W wątkach świnek na forum znajdziesz mail, bądz inny kontakt. Można również napisac na stronie domu tymczasowego na FB. Baza danych DT podana jest na naszej stronie na Facebooku.

Rozmowy adopcyjne przeprowadzać najlepiej z opiekunem tymczasowym świnki.

Każda świnka do adopcji ma założony wątek na forum Caviarnia. Dodatkowo zdjęcia świnek wstawiane są na grupę Caviarnia na Facebooku. Wątki na forum znajdują się poniżej:
samczyki
samiczki i kastraci

Wizyty przedadopcyjne przeprowadzają członkowie lub opiekunowie tymczasowi świnek. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że w nie każdym mieście w Polsce jest możliwość przeprowadzenia wizyty – o szczegóły pytaj DT.

Tak. Wizyta odbywa się w domu. Na takiej wizycie wymagane jest przygotowanie docelowej klatki, w której będa mieszkać świnki. Nie ma możliwości przeprowadzenia wizyty online.

Pomagamy organizować transport, szukamy na portalach społecznościowych, wsród znajomych. Oczywiście liczymy na zaangażowanie się w te poszukiwania przyszły dom stały.

O tym decyduje dom tymczasowy, czyli osoba, która opiekuje się świnką do adopcji. Ona zna jej wszystkie potrzeby i stara się jej znaleźć odpowiedni dom. Niektóre świnki potrzebują bowiem szczególnej opieki, czy poświęcenia im więcej uwagi.

Wszystkie nasze świnki są pod stałą kontrolą weterynaryjną. Nie wydajemy chorych świnek. Jeśli zwierzątko choruje przewlekle lub ma jakieś problemy zdrowotne, informujemy o tym wszystkie osoby zainteresowane adopcją. Taka informacja widnieje również w wątku danej świnki.

Przestrzeń dla 2 świnek to 0,7 m², czego odpowiednikiem jest klatka 120 cm. Na każdą kolejną świnkę musi przypadać 0,33 m². Może to być wygodny kojec lub bezpieczna zagroda. Trzy świnki to klatka 160 cm.

Nie ma na to reguły. Długość trwania całej procedury zależy od różnych czynników: czy świnka jest obecnie leczona, czy przechodzi kwarantannę lub jest jeszcze za młoda na adopcję, jak szybko zostanie przeprowadzona wizyta przedadopcyjna i kiedy znajdziemy odpowiedni transport.

W takim przypadku istnieje możliwość oddania adoptowanej świnki z powrotem do domu tymczasowego. Można ponownie próbować łączyć swoją świnkę z inną świnką, która też jest pod opieką stowarzyszenia.

Jeśli trzymamy razem świnki morskie różnej płci, wcześniej czy później samiczka będzie w ciąży. Chociaż ciąża nie jest chorobą, obciąża jednak organizm zwierzęcia, a poród może odbyć się z komplikacjami, co może się zakończyć śmiercią małych i/lub mamy. Ciąża bywa niebezpieczna, zwłaszcza, gdy świnka jest zbyt młoda lub zbyt stara, źle żywiona, albo samiec jest blisko spokrewniony z samiczką. Młode rodzą się wtedy z niską wagą urodzeniową lub martwe, często z wadami genetycznymi, takimi jak zewnętrzne widoczne deformacje czy też wewnętrznymi – czyli uszkodzeniem układu moczowego, trawiennego lub z wadą serca, czego skutkiem jest śmierć młodych po kilku miesiącach.

Z kolei jeśli świnka ma powyżej roku i nie rodziła, kości miednicy się zrastają i nie ma elastyczności niezbędnej przy porodzie, więc taka ciąża może skończyć się tragicznie. Pamiętajmy, że już pięciotygodniowe świnki są gotowe do rozrodu, a młodych w jednym miocie może się urodzić nawet osiem! Jeżeli rodzice są zdrowi, w odpowiednim wieku i niespokrewnieni – zastanówcie się, czy jesteście przygotowani na to, żeby każdemu z maluchów dać/znaleźć dom? Jeśli odpowiecie twierdząco – pomyślcie o świnkach które już żyją i szukają domu. może właśnie odbieracie im możliwość znalezienia swojego miejsca? 

Spis sprawdzonych weterynarzy znajduje się na naszej stronie w zakładce “Porady” a następnie „Weterynarze” jak również na naszej grupie na Facebooku. Ważne, żeby był to specjalista od zwierząt nieudomowionych (dawniej mówiło się egzotycznych), a nie “specjalista od małych zwierząt” czyli psów i kotów. Są też weterynarze specjalizujący się w dużych zwierzętach np. krowach i koniach. Brak wskazanej specjalizacji nie oznacza, że weterynarz nie potrafi wyleczyć naszej świnki, może mieć dużą wiedzę i praktykę, ale mieć problem np. z dobraniem odpowiedniego leku, czy diagnostyką. Może też po prostu nie mieć specjalizacji, co niekoniecznie oznacza przecież brak wiedzy.

Alergię może wywołać każda rzecz, pokarm czy zwierzę, a więc również i świnka morska. Alergenem może być zarówno sierść zwierzęcia, jak i jego ślina, mocz, odchody, naskórek oraz trociny i siano, których używamy. Alergia może objawiać się w różny sposób: na skórze (pokrzywka, zaczerwienienie, świąd), przez układ trawienny (bóle brzucha, wzdęcia, biegunki), przez układ oddechowy (katar, kaszel, suchość w ustach, opuchnięcie i łzawienie oczu, astma). Często wielbiciele świnek mający problemy z alergią decydują się na odczulanie, które daje dobre rezultaty, ale wymaga cierpliwości od pacjenta i niełatwo znaleźć zajmującego się tym lekarza. W razie wystąpienia alergii, zwłaszcza u dzieci, lekarze zazwyczaj profilaktycznie każą pozbyć się wszelkich zwierząt z domu. Pamiętajmy, że powodem nie zawsze musi być świnka. Ostateczną odpowiedź dadzą testy alergiczne.

Świnka morska może mieszkać tylko w towarzystwie innej świnki. Trzymanie świnki ze szczurem, chomikiem czy innym gryzoniem w jednej klatce może się skończyć zagryzieniem świnki, która w porównaniu z pozostałymi gryzoniami jest łagodna, płochliwa i pokojowo usposobiona. Zdarza się, że świnki są trzymane z królikami, ale nie jest to dobrym pomysłem ze względu na możliwość zarażenia się świnki od królika pierwotniakiem Encephalitozoon cuniculi. Jest to ciężka choroba pasożytnicza przenoszona drogą kropelkową oraz przez mocz. Nieleczona prowadzi do śmierci. Gady i ptaki z kolei mogą być nosicielami bakterii, które niekoniecznie szkodzą im samym, za to bywają niebezpieczne dla ssaków. Jeśli mamy różne gatunki zwierząt – trzymajmy je daleko od siebie, najlepiej w oddzielnych pomieszczeniach i nie zapominajmy o myciu rąk. Jeśli mamy psa lub kota – nigdy nie zostawiajmy go w jednym pomieszczeniu ze świnką morską na wybiegu bez nadzoru!

Zjadanie przez świnkę kału z jelita ślepego jest zachowaniem zupełnie normalnym, a nawet niezbędnym do życia. W ten sposób świnki zaopatrują się w witaminę K oraz B, która tam właśnie jest wytwarzana. Cekotrofy są nieco jaśniejsze niż zwykłe bobki i mniej zwięzłe.

Świnki morskie mają za uszami miejsca nie pokryte sierścią. To najzupełniej normalne.

Tak, to normalne u świnki morskiej.