CAVIARNIA

Muszę nadmienić, że pochodzę z Płocka i dotychczas korzystałam z opieki weterynaryjnej osoby polecanej w moim mieście na Państwa stronie (lek. wet. Michał Ziółkowski). Udałam się z Vinnie do weterynarza, bo robiła od 2 tyg. mokre kupy (zmiana diety na bardziej suchą nie pomogła), ale poza tym była wesołym zwierzątkiem o świetnym apetycie i pięknym, błyszczącym futrze (waga 1,40 kg). Lekarz stwierdził, że ma za długie siekacze i to powoduje problemy z trawieniem pokarmów. W piątek przeprowadził zabieg ich korekty, podał antybiotyk celem wyeliminowania ewentualnego stanu zapalnego w jelitach, zalecił przyjście jeszcze przez 2 kolejne dni na podanie tegoż antybiotyku oraz kazał w warunkach domowych podawać do pyszczka rozrobiony z wodą probiotyk przez 8 dni. Niestety zaraz po zabiegu zwierzątko przestało jeść, tj. próbowało, ale wyraźnie nie mogło chwycić i pogryźć pokarmu. Powiedziałam o tym innej pani weterynarz, która podawała antybiotyk następnego dnia, ale kazała okazać cierpliwość. Kolejnego dnia już ostro zaprotestowałam, bo świnka mimo to nadal nie zjadła nic w ilości pozwalającej jej przeżyć. Lekarka stwierdziła, że nie może chwytać siekaczami, bo się nie stykają (przerwa mierzyła ok. 4 mm). Wówczas świnka zamiast antybiotyku dostała dożylnie glukozę i „coś na apetyt”, a pani doktor kazała ją dożywiać przez strzykawkę tartymi warzywami. Zaraz po powrocie do domu kupiłam gerbera dla dzieci (marchew z jabłkiem) i podałam śwince. Powtarzaliśmy karmienie po 4 godz., z przerwą nocną 6 godzinną. Kolejnego dnia (w poniedziałek) obejrzał ją wspomniany wyżej specjalista od gryzoni i powiedział, że niedługo siekacze odrosną i nadal trzeba ją dokarmiać. Nie potrafił dokładnie powiedzieć ile i jak często podawać jej pokarmu.
Karmiliśmy ją wytrwale co 4 godziny, ale wody wyraźnie nie chciała pić. Mimo to wieczorem po przymusowym karmieniu próbowała coś samodzielnie zjeść w klatce i zjadła też kilka swoich kupek. We wtorek zrobiła już zdrowe, ale małe kupki, choć wyraźnie była bardziej osowiała. Późnym wieczorem nie chciała nawet połknąć gerbera, a woda spływała jej po pyszczku. Na siłę podaliśmy jej sporą dawkę witaminy C. Miała zimne przednie łapki i lekko dygotała. Leżała zawinięta w kocyk i nie wykazywała chęci do życia. Po pierwszej w nocy zaczęła rzucać się po klatce, przewracała się na bok i piszczała. Zmarła w ciągu pół godziny od pierwszego ataku drgawek na wznak. Nadal nie wiem co właściwie się stało. Jestem zrozpaczona i mam pretensję do weterynarza, bo tak okaleczył zwierzątko, że nie mogło samo jeść i straciło wszelką chęć do życia.