CAVIARNIA

Info z drogi.
Lukrecja w czasie transportu na początku na mnie tyrkotała.Udawała niedostępną i groźną.Po 5 min się poddała głaskaniu i zrobiła naleśnika.Prawie wywaliła świnkostópki.Zajadała marchewkę. Dziewczyna iście transportowa. Futro ma rewelacyjne w dotyku. Sama radość miziać taką świnkopanienkę.
Odnośnie łączenia jesteśmy z dr_grandą dobrej myśli. Dziewczyny potrzebują czasu.
Gratulujemy Rosiczce doświnienia

Ja zawsze uważałam, że ona jest świetna Jak ktoś się zastanawiał a nie zdecydował- niech teraz żałuje i zazdrości,o.
Na szczęście już znalazła swój domek i koleżankę
Rosiczko- gratuluję doświnkowania

Nooo, ja zazdroszczę Gdybym dwa dni później dowiedziała się o DS dla Lukrecji, to bym jej nie puściła i zostałaby u mnie Cieszę się, że ma dobry domek.

Lukrecja (którą nazywam zdrobniale Lusia), właśnie leży u mnie na kolanach. Dosia po raz trzeci wypetardowała ją z klatki. Klatka jest otwarta, więc porządniejsza przegonka kończy się susem na rozłożony obok kocyk. Dosia ma gruby kuper i nie umie przekroczyć granicy kuwety od wewnątrz, więc pogoń na tym się kończy.

Lusia jest idealnym kolankowcem. Zauważyłam, że niespecjalnie lubi głaskanie, kiedy siedzi sobie w klatce lub na kocyku (ucieka, jakby się bała), ale na kolanach zachowuje się, jakby była u siebie. Nie tylko wyciąga stópki, ale też kładzie mi je w dłoni, pozwala je masować, przekręca się na boczek. Boska jest po prostu.

Pora też chyba dopieścić trochę Dośkę, bo mam wrażenie, że jest mocno zazdrosna. Jest tu jakiś świński psycholog?

Raczej nie chodzi o zazdrość. Po prostu tak reaguje na inną świnkę. To dopiero początek. Musisz dać jej trochę czasu
O jejku, moja świnia ma na imię Lusia

Pomyślałam, że może Dosia jest zazdrosna, bo kiedy mała Lusia do mnie podchodziła, to Dośka przybiegała i wciskała się między nią a mnie. Na wybiegu wszystko gra. Lukrecja jest trochę zestresowana, ale chodzi sobie, noskuje, a nawet próbowała Dosi zabierać jedzenie. W klatce jednak natychmiast cała sztywnieje, bo wie, że Dosia przy pierwszej lepszej okazji ją pogoni. Dla Dosi już jest przygotowana na noc osobna klatka, którą postawię obok. Niech się mała trochę zadomowi, a duża ochłonie.

PS. Oficjalnie imię Lukrecja zostaje, bo lukrecje to moje ulubione cukierki

PS.II. Skiti, Silje, jak będziecie w Toruniu, to zapraszam w odwiedziny!


Relacji ciąg dalszy. Prosiaki pół dnia siedzą w jednej klatce. Spięcia były, ale raczej symboliczne, teraz jest spokój, bo dziewczyny zajęły dwa skrajne narożniki i konsekwentnie się ich trzymają. Lukrecja robi się troszkę śmielsza, kiedy Dosia zasypia (Dosia śpi bardzo twardo i coś musi się jej śnić, bo często przez sen macha łapkami, jakby biegała, intensywnie strzyże uszami i, oczywiście, przeżuwa). Wrzucam zdjęcia, na ostatnim widać, jak Lusia podgląda śpiącą koleżankę.

Jestem jedna z tych, co zazdraszczają ale zarazem cieszę się jak głupia, że malutka ma już domek i to taki, gdzie jest doceniana i dopieszczana.
Zazdrość wydaje się całkowicie prawdopodobna, u mnie było podobnie. Te narożniki mogą już tak zostać, dla zwiększenia poczucia bezpieczeństwa zrób iom daszki, np.daj im tam na górę hamaki albo półeczki, względnie norki jakieś. Pewnie się będą kłócić o miejscówkę, Dosia (która też jest przepiękna )założy najprawdopodobniej, że najwygodniejsze spanie jest tam, gdzie aktualnie leży młoda, ale to nic, u nas tak jest i wszystko ok, poza okresami rui, ale i wtedy nie dzieje się nic dramatycznego.
Łączenie wygląda na udane, skoro Dosia przy Lukrecji tak słodko śpi, to spoko, będzie dobrze.

Kibicuję z całego serca i będę tu zaglądać, bo Lukrecja ach Lukrecja. I te czarne uszka Dusi na białej głowie i to czarne oko w białej oprawie, ach ach ach.

Zobaczcie, jaki słodki uśmiech śle Wam Lukrecja:



Pierwsze dwie noce Dosia spała w osobnej klatce, bo regularnie małą ustawiała i baliśmy się zostawiać dziewczyny bez nadzoru. Następne dwie noce świniaki były razem, ale my spaliśmy przy klatce, żeby móc zareagować, gdyby Dosia się za mocno sfrustrowała towarzystwem małej koleżanki. Z dnia na dzień jednak ich relacje się poprawiały. Teraz już z czystym sumieniem i z pełną odpowiedzialnością mogę powiedzieć: UDAŁO SIĘ! Dosi sporadycznie już tylko zdarza się przegonić Lu, ale nawet jeśli to robi, to bez jakiegoś szczególnego zaangażowania. Zresztą młoda parę razy zanim zwiała, zdążyła jej oddać, więc chyba w tym małym świnkowym rozumku zrodził się w końcu wniosek, że nie ma co się za bardzo szarpać. A na wybiegu, to już w ogóle dziewczyny są najlepszymi przyjaciółkami...

sosnowa pisze: I te czarne uszka Dusi na białej głowie i to czarne oko w białej oprawie, ach ach ach.

W imieniu Dosi dziękuję za komplementa

Wspaniale! Obie sa prześliczne! Będzie dobrze!

Świetnie! Moja/Twoja Kruszynka