CAVIARNIA

No to jestem z aktualizacją. Albert ma się chyba dobrze, je za dwóch, krzyczy za pięciu
Serio, codziennie o 5 rano jest lament, bo on przecież głodny. Na dom się na razie nie zapowiada, więc coraz częściej myślimy o dołączeniu go do którego z naszych duetów, ale obawiamy się rozwalenia zgodnych stad. Ewentualnie o przekazaniu go do innego DT, gdzie mógłby zamieszkać z innym prosiakiem (my niestety nie możemy już wziąć pod dach kolejnej świnki).
Zdjęcia jakie są każdy widzi, ale Albert bardzo nie lubi kontaktu z człowiekiem - wyciąganie go z klatki to walka, a jak tylko może to szuka drogi ucieczki. A może to my nie umiemy w łyse świnki?

Jest absolutnie cudowny ! Do głębi rozczulający.
Gdyby nie to, że także mam dwa zgrane duety świnkowych hrabiów …
A serce tak biegnie w kierunku Albercika...

Zawsze możemy dobrać mu towarzysza i stworzyć trzeci zgrany duet

Albercik zamieszkał tymczasowo z moim prywatnym Diegiem. Łączenie bezproblemowe, chłopaki się dogadują.

Ogólnie to aż nie chce mi się wierzyć, że absolutnie nie mam żadnych zapytań o niego. Myślałam, że na skinny to będzie zainteresowanie spore

Co z Albercikiem ? Jak mu się żyje ?

Chyba dobrze, stabilnie
mieszka sobie z Diegiem, jak to panowie, czasem dadzą sobie po gębie, ale po za tym epizodami jest sielanka.
Od czasu do czasu ktoś o niego zapyta, ale po 1-2 mailach i informacji, że potrzebuje regularnego badania u weta kontakt się urywa

Albercik jest w drodze do domu!
Wszystko zadziało się tak szybko, że nawet nie zdążyłam zdawać relacji na forum.
Kilka wymienionych maili z p. Asią, okazja transportu do Poznania (podziękowania dla @Ognista Koza) i ziuuum jutro Albercik będzie w domu!
Obyło się bez wizyty, bo Albercik jest trzecią świnką adoptowaną przez p. Asię
Teraz trzymamy wszystkie kciuki i pazurki, żeby dogadał się z kolegą!
Łobuz tak długo czeka na kochającą rodzinę, że no po prostu musi się udać

Się chłopak naczekał kciukam! i czekam na relację z łączenia

Albercik się zadomowił, dogadał się z kumplem (mam info, że nawet pozwala mu na "całuski", a swojej Pańci daje się smyrać po nosie za smaczne zielone )

Oficjalnie uznajemy łobuza za Uratowanego, niech mu się dobrze żyje w otoczeniu innych szczęśliwych towarzyszy!