CAVIARNIA

Nie wierzę, tylko nie Calinka
Na drogę, malutka

Dziękuję wszystkim,że pamiętacie o mojej Calince.

Dziś pierwszy ranek bez Ciebie. Okropny. Oczywiście zaczął się płaczem, bo w klatce pusto, miałam dwie świnki, ale Ty byłaś Calinko jak 1,5 świnki,bo wszędzie Ciebie było pełno, bo to na Ciebie patrzyłam jak leżałaś zwinięta w rogalik w swoim ulubionym polarowym domku od cioci Silje. (Mam nadzieję,że tam za TM też masz taki polarowy domek.) Patrzyłaś wprost na mnie z tego domku oczkami czarnymi jak koraliki. Nawet mój tato mówił : ja wchodze do pokoju a ona patrzy na mnie.

Nauczyłam Cię wchodzenia mi na kolanka, tyle razy myślałam żeby to nagrać i nie zrobiłam tego.. teraz widzę,że nie należy takich ważnych rzeczy odkładać na później, bo to później nie wiadomo, czy nadejdzie...
Nie wolno sie lenić jeśli chodzi o tych, których kochasz, trzeba dać z siebie wszystko,żeby potem nie żałować,że się zrobiło za mało..

Nie wiem jak żyć bez Ciebie. India nie chce ze mną leżec na kolankach, nie zwija sie w rogalik

PUSTKA...

Wróć do mnie,nawet w innym futerku, tak bardzo Ciebie mi brak.

Pamięci Calinki Biegaj szczęśliwie za TM...
jadziulko - bardzo Ci współczuję, trzymaj się w tych smutnych chwilach

Jadziulko, bardzo mi przykro, trzymaj się
Dla Calineczki

Ciągle myślę o tej biednej Calince
Jadziulka, ogromnie mi przykro..
Znam Cię i wiem, jak Ci teraz ciężko. Nie pocieszą Cię żadne słowa.
Trzeba przez to przejść
Bardzo kruche jest świnkowe życie.. Wiemy o tym, ale równocześnie nawet wtedy, kiedy jest już naprawdę źle- ciągle nie dociera do nas świadomość, że coś złego może się stać. Jakby nasza miłość do tego kruchego ciałka miała stanowić barierę nie do pokonania.
Niestety to co najgorsze- czasem przychodzi. I już nic nie możemy zrobić..
Myślę że Calinka ma za TM swój domek z polaru.
I że nadal lubi w nim leżeć. Wierzę w to..

Trzymaj się.
Jeszcze raz- dla Calinki światełko

silje pisze: Bardzo kruche jest świnkowe życie.. Wiemy o tym, ale równocześnie nawet wtedy, kiedy jest już naprawdę źle- ciągle nie dociera do nas świadomość, że coś złego może się stać. Jakby nasza miłość do tego kruchego ciałka miała stanowić barierę nie do pokonania.
Niestety to co najgorsze- czasem przychodzi. I już nic nie możemy zrobić..

Właśnie masz rację, nie docierała do mnie świadomość,że może być źle. A to jednak lepiej byc panikarą i zaraz lecieć do weta, czy noc, czy święto, lecieć i nie przejmować sie,że pomyslą,że się przesadza. Trzeba dmuchac na zimne z tymi naszymi delikatnymi stworkami.

Tak mi przykro Jadziulka trzymaj się A jak India zniosła rozstanie z koleżanką?
Dla ślicznej Calineczki

Dla Malutkiej

Calinko ... Jadziulko wyrazy współczucia...

martuś pisze: A jak India zniosła rozstanie z koleżanką?

Hm India je, krzyczy o jedzenie. Chyba mi bardziej brakuje Calinki niż jej, choć może mi się wydaje.

To Calinka fisiowała w klatce jak brałam Indię na kolanka.