No i nadeszła ta chwila - odszedł Ostatni, Który Znał Osobiście Pontusa...
Loczek - styczeń 2015 (u nas od tej daty, urodzony pewnie jakoś w maju 2014)- odszedł 15 października 2019. Zabrakło mu dwóch miesięcy do pięciu lat z nami.
Przyniosła go pani, która pracowała w zoologu, odratowała chorą bidę malucha, ale się na niego uczuliła. Przyniosła takiego półrocznego ślicznotę. Zamieszkał z Pontusem, Nickiem, Ignacym, najpierw jako tymczas. Dogadywał się prawie z każdym, w końcu zamieszkał z Bezylem na dobre pół roku, aż do odejścia tego ostatniego. Niby chorowity, ale nie złapał chłoniaka od Pontusa, ani nie-wiadomo-czy-nie-EC od Bezyla. Kudłaty, łagodny, spokojny, ale z samczym autorytetem, ustawiał do pionu licznych tymczasowych smarkaczy. W końcu znarowił się po którejś awanturze i zaczął tłuc chłopaków, wtedy lubię zaproponowała Entropię - samiczkę po przejściach. I ta urodziwa, choć trochę dziwna para była razem od maja 2016 do wczoraj, już jako adoptowane świnki.
Prawie wszyscy bywalcy forum znali Loczka i Entropię - głównych lokatorów DT u Lorda Pontusa, mieli liczne grono fanów...
Wykończyły chłopaka choroby - najpierw nawaliła tarczyca, równolegle - serce, po zabiegu usunięcia torbieli na tarczycy wiosną 2018r. okazało się, że był tam rak, który w dodatku po roku odrósł, dr Kasia powtórzyła zabieg, już był łatwiejszy, bo guzek póki malutki, wyłapała dr Agata Grzych przy rutynowym badaniu. Ale po tym zabiegu już nie było tak jak przedtem, okazało się też, że jest spondyloza w kręgosłupie lędźwiowym i kamień w moczowodzie. No, słowem - tyle chorób na kilogram świnki - to się nie mogło dobrze skończyć.
Dr Magda Bralewska, której był, jak się okazało, jednym z pierwszych pacjentów, robiła co mogła - niestety, wczoraj mogła już tylko pomóc mu przejść przez Tęczowy Most.
Leży obok Pontusa, Marcelego, Sroki, Bezyla, Jantara... i innych naszych małych przyjaciół. Pod cisem. Na wiosnę zakwitną tam tulipany.
Entropia nie rozumie, co się dzieje, szuka, czeka.
Za krótko są z nami te maluchy.
tu link do wątku:
viewtopic.php?f=62&t=494&p=523015#p523015
, dla Pontusa 
,nagle ujrzała jak z domku wyłania się ON. Biały, puchaty, nieziemski jakiś baran czy co, z arystokratyczną pogardą w rubinowych oczach, i kroczy dostojnie jak jeżozwierz przez klatkę ignorując jej osłupiałe i zachwycone spojrzenie. Ach, milordzie..........
