CAVIARNIA

Całe wieki się nie odzywałam, ale brak czasu niestety jest porażający U nas całkiem spokojnie (w sensie chorobowo), dziewczyny dogadane, żyjące trochę swoim życiem - Ruda Wiewióra trzpiot, wszędzie jej pełno, włazi pod ręce, na stopy, do misek, ciągle domaga się miziania (chyba ona jest reinkarnacją Slayerka, są bardzo do siebie podobni), Trufla - totalna panikara, ucieka na najmniejsze kiwnięcie palcem. Wyjęcie jej z kojca granicy z cudem, a i tak drze się, jakby ją żywcem obdzierali ze skóry. A na kolanach leży z wywalonymi kopytami. Najlepsze jest to, że na jej wrzaski przy wyjmowaniu pozostałe panny nie reagują w żaden sposób - znaczy krzyczy bez sensu Araya jak matrona, wszystkiego pilnuje. Liczą się panny z nią, bo jak nie to dostają kuksańca. Wszystkie słusznej wagi - Trufla 1000 (przybyło 250...), Ruda 930 (przybyło 300...) i matrona - prawie 1100 (próbujemy trochę odchudzić). Fascynuje mnie większe stado - widać, jak się porozumiewają, jakie są relacje - w parze nie da się tak bardzo zaobserwować życia społecznego... W każdym razie na wszelki muszle mamy 4.
Odgrażałam się, że wrzucę zdjęcia - Slayera z Arayą nie zdążyłam , więc chociaż dziewczyny nadrobię:
Nie wyobrażam sobie nie wrzucać im góry siana - tak jest zawsze po włożeniu nowej porcji

Jej okrągłość Araya

Ruda przyozdobiona (jak zawsze)

I znowu Ruda Wiewióra i jej sposób na spanie w muszli - obie z Truflą konsekwentnie robią przemeblowania

Ruda Wiewióra i Trufla

Matrona i jej podnóżki

Trufla

Cudne pompony!

Ale śliczne!
to prawda, w większym stadzie się naprawdę dużo dzieje!

Są prześliczne!

Chyba już oficjalnie możemy ogłosić nastanie Wielkiej Czwórki (metalowej oczywiście) W sobotę dołączył do nas Slayer Drugi (de domo HIM) i wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, ze już go nie oddamy! Na razie zdjęcia trudno zrobić, ale jak tylko uda się jakieś wyględne, to uzupełnimy.

Nie ma to jak STADO!

Behemoth (jednak nie Slayer Drugi, mimo wielu podobieństw, Slayerek był tylko jeden wyjątkowy , poza tym Na Slayera nie reagował, a na Behemota i owszem; na Diabełka też reaguje...) poczyna sobie całkiem śmiało. Tylko, po początkowym nie uciekaniu na nasz widok, mamy teraz czarną torpedę - śmiga z prędkością światła... Zastanawiamy się, czy przypadkiem Trufla mu czegoś nie nagadała Po weekendowej łaskawości Araśki nastała codzienność - matrona jest matrona i nikt jej nie będzie podskakiwał. Ona ma niewymuszony posłuch - bez dziabów, po prostu trzeba się z nią liczyć i już. Co ciekawe - mamy wrażenie, że Araya zachowuje się przy Behemocie tak, jak przy Slayerku - kładzie się koło niego, pilnuje go itp. Bardzo intensywna jest interakcja z Truflą - mieliśmy wczoraj kino przez długi czas - chodzą za sobą, oboje kręcą dupkami i terkoczą. I ewidentnie się prowokują - jak jedno siedzi w muszli, to drugie paraduje przed samym nosem i zwiewa. I tak w kółko. Ruda na razie mocno wycofana i nadal zestresowana - dopiero dziś rano trochę się uaktywniła bardziej. Obserwujemy i mamy nadzieję, że to tylko kwestia czasu i zaakceptowania nowej sytuacji. A Behemocik konsumuje bardzo ładnie i przed śniadaniem ważył 846g
I jeszcze parę zdjęć na razie z telefonu - jedyny sposób, żeby złapać ich razem, to korytko....

o rety, jaka wspaniała ekipa!
Młodemu się trafiło, ale babom też, nie ma to jak stado z chłopem, dopiero się otwierają możliwości i konfiguracje! Nudo, precz!

Młodemu trafiło się świńskie życie szczęśliwe. Fantastyczna gromadka. Jak czytam, to uwierzyć nie mogę, że to ten sam chłopaczek. Widać potrzebował wdzięcznych słuchaczek, żeby nareszcie sobie pogadać!