Amalia - świnka dziewczyna - Wawa - leczymy się w DT [*]

[zwierzur]

Niech się wreszcie szczęście do Was uśmiechnie, a zły los idzie precz!

[Beatrice]

I co z kochaną Amalcia? Jak bez łapuni? I w ogóle jak się skarb miewa? Tak bardzo ją kochamy! Kciukamy bardzo mocno!

[azb]

Amalia żyje i i to chyba największy sukces- nie dość że nie ma tylnej łapki to się jeszcze jeden szew rozszedł i ma dziurę w boku którą trzeba płukać i oczyszczać, a ze jest na sterydach i po chemii to rany się bardzo trudno goją.
Ze względu na obciążenie i słabą odporność momentalnie zaczęło robić się rozległe i głębokie pododermatitis na przednich łapkach. Codziennie trzeba jej zmieniać opatrunki z alginianu wapnia i srebra
Amalia ma również bardzo chore serduszko- jej kurczliwość komór jest bardzo mała, przez co serce słabo pompuje krew- dostaje 2 X dziennie 3 różne leki kardiologiczne. No i niestety guz-węzeł pod szyją cały czas rośnie i obecnie ma już wielkość prawie kurzego jajka zatem zapewne wkrótce będzie kolejna operacja - tylko że chłoniak zaraz się znów pojawi pytanie tylko jak szybko. Opieka nad Amalią, która musi mieć bardzo czysto, sucho i bardzo miękko jest naprawdę wyzwaniem ale póki ona chce żyć , sama je i znosi te wszystkie zabiegi ja jej w tym pomagam. Miewa gorsze i lepsze chwile ale jak się cieszy i grucha jak dostanie świeży mleczyk to wiem wtedy że warto było walczyć o nią do końca.

[Ronek]

Dzielna, waleczna mała

[zwierzur]

Dziewuszki...! Dużo siły!

[martuś]

Biedna Ale dopóki jest szansa na życie bez zbędnego cierpienia to trzeba walczyć.
Kiedyś joannach zrobiła dla swojej niechodzącej świnki "uprząż" ze skarpety żeby mogła normalnie funkcjonować no i żeby nie było takiego nacisku na łapki. Może Amalii też coś takiego zrobić?

[porcella]

Podziwiam Twoje samozaparcie i czułość dla tej bidy. Ale może to już pora, żeby pozwolić jej odejść bez dalszego cierpienia? Przy tych wszystkich chorobach przeciez nie przetrwa zadnego następnego zabiegu a i sens byłby niewielki.
Przepraszam, że tak bezpośrednio piszę, ale mój Pontus odszedł na chłoniaka, owszem, też jadł do samego końca, umarł gryząc koperek, ale podjęłam decyzję o eutanazji, bo woda zaczynała zalewac mu płuca i dzień czy dwa a by się udusił. Nie chciałam takiego końca!, krew już tydzień wcześniej była ledwie jasnoróżowa...
Może Amalia też już dochodzi do kresu? Nigdzie nie znalazłaby tak dobrej opieki, jak u Ciebie, Aniu, i odwdzięcza się długim ponad spodziewanie życiem.
Posłuchaj, co Ci mówi Ona sama.

[pucka69]

Moja Jaga też miała chłoniaka. Walczyłyśmy naprawdę długo. Uśpiłam ją jak już nie chciała jeść i zaczęła mieć przykurcze i obrzęki limfatyczne. Dotąd nie wiem czy nie za późno o jakąś dobę

[pucka69]

Ups! Wychodzi na to że niechcący zamknęłam ten wątek. Pisałam ostatni post z telefonu w metrze więc wybaczcie

[zwierzur]

Nie strasz, Kobieto!