CAVIARNIA

Czas mija, świnki mają się dobrze. Jeszcze zaliczyły wakacyjny wyjazd. Wbrew naszym obawom April i Karmelcia z Muffinką (w tej konfiguracji dotrzymywały sobie towarzystwa w czasie jazdy) były bardzo zgodne, cały przejazd minął wzorowo.
Przy okazji wyszło na jaw, że kiedy państwa długo nie ma, to świnki mniej jedzą. Kilka godzin nieobecności - pełne miski i paśniki. Państwo w dom - świnki oblegają miski. Coś musi być na rzeczy, że przyzwyczaiły się do głosu, ruchu i w ogóle prawie stałej obecności. Aprilka mimo tchórzliwego usposobienia daje się czasem pogłaskać bez łapania, jeśli ma nastrój. Pozwala sprzątać obok siebie i w najlepsze się pasie. Gaduła z niej na całego. Czasem nazywam ją Roszpunką, bo ma cieniutkie, długie pasemka za uszami... Jest też posiadaczką bardzo pięknych łapek. Urody jej nie brakuje. Głosami publiczności (znajome dzieci) została wybrana Miss Wybiegu My byśmy nie potrafili wybrać

Baaardzo długo nie było od nas znaku życia. April ma już ponad dwa lata i jest wzorem świnki. Pracowita, zgodna, zaradna. Wygląda jak ideał po prostu. Nawet wagę ma słuszną (ponad 1300) i z malucha sprzed dwóch lat stała się najbardziej masywna w zagrodzie. Całą piatką żyją bez większych kłótni.

April ma się dobrze. Stado nie przechorowało utraty Karmelci. Najbardziej przeżyła to Rodzynka, wyraźnie nie umiała sobie znaleźć miejsca w pierwszych dniach i nawet popłakiwała
Teraz w czwórkę żyją w absolutnej, idealnej zgodzie. Zaliczyły fajne wyjazdowe wakacje, miały cały salon do dyspozycji Były też imprezki rocznicowe przybycia dziewczynek, a pod koniec listopada będą kolejne urodziny i okazja do świętowania przy misce.

Warto po długiej przerwie zaktualizować wątek, nawet jeśli nikt prócz nas tu nie zagląda. Dzieje się na świecie, dzieje się w Świnkogrodzie...
25 lutego rodzina powiększyła się o Misię i Toffi (dt Siemieniotka) ze świnek pomorskich Silje. Umieściliśmy dziewczynki obok rezydentek w zagrodzie po sąsiedzku. Zapoznały się, oswoiły ze zmianą i po kilku dniach zrobiliśmy łączenie. Mieliśmy obawy, spryskiwacz stał w gotowości. Ale April stwierdziła, że jako gospodyni musi być gościnna na swoich zasadach Spryskiwacz nie był w ogóle potrzebny.
Małe okazały się bardzo śmiałe i towarzyskie, wszystko chciały robić ze starszymi. Po pięciu godzinach chrumeczki padły zmęczone gadaniem i dreptaniem. Daliśmy im leżanki i noc minęła spokojnie. Na drugi dzień dołożyliśmy domki i natychmiast dogadały się, gdzie która leży. Powiększenie rodziny niesamowicie je wszystkie zintegrowało. Szok! Siedzą po dwie, trzy obok siebie, a jak połączymy domki w szeregowiec, to nawet i w 5. Misia i Toffi wpasowały się idealnie.
Misia jest wybitną pięknością puchatą, z wyraźnie falistym, mięciutkim włosem. Bardzo szybko zaczęła brać smakołyki z ręki. Dominowała nad Toffi w zagrodzie dla 2. W dużej rodzinie jest otwarta, ale bezkonfliktowa. Boi się człowieka, ale jest spokojna na rękach.
Toffi ma czerwone oczka i cudowny kolor futerka z domieszką rudego. Silje opisała go jako lila. Jest przepiękna. Bardzo głośno protestuje przeciw braniu na ręce, ale na podłodze jedzenie do pyszczka bierze ochoczo. Bardzo zgodna i towarzyska. Inteligentna, ruchliwa. Szybko obczaiła poidło, sprzęty. Jednego wieczoru energia ją tak roznosiła, że tam i z powrotem ganiała po zagrodzie.
Trudno im zrobić zdjęcia w spoczynku, bo są bardzo płochliwe. Szkoda, bo są nadzwyczaj piękne i wylegują się ze stópkami w linii prostej. Oswojenie ich, żeby relaksowały się na kolanach, potrwa jeszcze dłuuugo. No ale dla nich nie to jest ważne. Poznają powoli nowe smaki i wspólnie ze starszymi cudownie ucztują w kółeczku

Miło przeczytać, że wszystko u dziewczyn w porządku

Nasze stado liczy 5 świnek. Miesiąc po adopcji maluchów straciliśmy jedną z naszych najstarszych przyjaciółek, Muffinkę Dla wszystkich nas był to szok. Toffi i Misia bardzo wsparły swoje nowe siostry, bez nich, bez żywiołowego kręcenia się, byłaby może depresja w domu. Dobrze nam z nimi, zgodnie im ze sobą. Nie ma żadnych sporów i przeganiania. Małe rozumieją, że olbrzymy to obsługa, opłaca się podchodzić. Przytyły obie, zwłaszcza Toffi. Nie są tak swobodne wobec nas jak starsze. Może to kwestia czasu, a może efekt traum, ktore przeszły w dzieciństwie. Wymagają delikatności w braniu i głaskaniu. Równocześnie na wybiegu są swobodne, wesołe, a po konsumpcji ładnie się relaksują. To szczęśliwa rodzinka, można powiedzieć.

April, Aprilia, Api odeszła. Wieczorem 1 grudnia ciężko oddychała, odmówiła jedzenia, a nad ranem już leżała sztywno w swojej norce. Wszystko stało się zbyt nagle, żebyśmy mogli jej pomóc. Nie umiem wyrazić, ile dla nas znaczyła. To przecież nasz pierwszy adopciak, który przyjechał jako dziki dzieciak. Była z nami równo 4 lata i 7 miesięcy... o wiele za krótko Bardzo ją kochaliśmy i kochamy dalej, choć musieliśmy pożegnać. Była idealną świnką stadną. Nauczyła się wszystkiego błyskawicznie. Była inteligentna, zgodna, lubiana przez każdą świnkę w zagrodzie. Idealna towarzyszka świnkowego życia. Jej przyjaciółki po stracie są wycofane, mało aktywne, szczególnie Rodzynka tęskni. Szukała jej w pierwszych dniach, aż ciężko było patrzeć...

Nie tak powinno być...


Wątek zostanie zamknięty, a że dołączone do niego były Toffi i Misia, to i o nich nie będzie nowin na forum. W ich sprawie pozostanę w kontakcie z silje. Pomijając naszą stratę, obie dziewczynki są w dobrej kondycji.