CAVIARNIA

Gosia jestem pełna podziwu i uznania dla tego co robisz wraz z męzem. I jestem dumna, że Was poznałam, a szczęsliwa, że "moja" Tigerka znalazła domek u Was.

Jeśli ktoś towarzyszył odejściu zwierzęcia za Tęczowy Most wie, jaka bezradność temu towarzyszy, jak wiele chciało by się zrobić a jak niewiele można.

poryczalam się jak przeczytalam- przypomniałam Zosię jak na moich rękach odchodziła
trzymam mocno kciuki za dziewczynki

Jaga pisze: Ludzie, którzy go stworzyli, powinni ponieść zasłużoną karę, ale takiej niestety nie ma w polskim prawodawstwie. Powinni doświadczyć takich samych warunków w jakich trzymali, te bezbronne zwierzęta.

W naszych okolicach dwóch zwyrodnialców skatowali psa i zakopali go, chociaż jeszcze żył. Obaj dostali wyroki. Widać jest podstawa prawna by dobrać się takim do skóry.

Biedne świnki, tyle przeżyły. Trzymam kciuki za leczenie i za wspaniały domek.

Dla mnie też to jest nie do uwierzenia, że to wszystko co spotkało te bezbronne zwierzaki się wydarzyło... I w wielu miejscach na świecie wciąż trwa.
Jutro dziewczyny czeka wycieczka do kliniki na kontrolę - mija pierwszy tydzień antybiotykoterapii Roszponki i półtorej tygodnia Papaji. Papaja chodzi z każdym dniem coraz lepiej, zwiedza już całą klatkę. Jest wolniejsza od Roszponki, która efektownie się przewraca za każdym razem kiedy próbuje się obrócić. Efekt jest taki, że Roszponka przewraca się na Papaję (a jest niemalże dwukrotnie większa) a Papaja z racji swoich problemów motorycznych nie jest w stanie czmychnąć na czas, więc drze się w niebogłosy. W taki właśnie sposób zostaliśmy obudzeni wczorajszej nocy - dwa razy .
Zdjęcia krzywego uśmiechu Roszponki oraz uroczej Papajki podczas podawania leków na dobranoc:

Ojej, gdzieś mi się zagubily te niewiarygodne świneczki! Wspaniałe, bohaterskie! To prawda, że przeszły niewyobrażalny koszmar,ale przed nimi wszystko co najlepsze, życie usłane różami! Dobro czasem wygrywa... Za zdrówko i szczęście na jakie zasłużyły!

Rozczuliłam się. Miny i przechył główki jak u mojej niewidomej Otonii z podejrzeniem ec. Tylko moja to śmiga, choć chętnie w kółko. Potrzeba wam coś konkretnego dla dziewczyn?

sosnowa pisze:Rozczuliłam się. Miny i przechył główki jak u mojej niewidomej Otonii z podejrzeniem ec. Tylko moja to śmiga, choć chętnie w kółko. Potrzeba wam coś konkretnego dla dziewczyn?

Priorytetem zawsze są fundusze na leczenie, ale cieszy nas każde wsparcie.
Dzisiaj odbieramy paczkę z darami dla dziewczynek od dobrych ludzi, ktorzy zakupili je w Super Świstaku, jest to dla nas ogromna pomoc

Słuchajcie, przypomnienie się w maju to Wam coś wyślę, bo w tym momencie deficyt...Odezwijcie się, naprawdę!

Beatrice pisze:Słuchajcie, przypomnienie się w maju to Wam coś wyślę, bo w tym momencie deficyt...Odezwijcie się, naprawdę!

Bardzo dziękujemy

Po dzisiejszej wizycie i badaniu bobków okazuje się, że nasze Koniczynki zamieszkały u nas nie tylko z pasożytami zewnętrznymi, ale również z owsikami . Same zainteresowane spoglądały na nas wymownie z transportera, udając zaskoczenie:


My z kolei daliśmy się zaskoczyć widokiem pyszczka Papaji. Prawdopodobnie dzisiaj nasza gwiazda wyłamała sobie dolne zęby . Złamanie było na tyle świeże, że w pyszczku jeszcze "dyndał" ułamany ząb:



Wyłamany fragment oczywiście wyjęto. Koniczynki zostały oficjalnie okrzyknięte świnkami ze stali - po wyjęciu wyłamanego zęba i przejęciu się jak to małe, wątłe, puchate nieszczęście da sobie teraz radę z jedzeniem, Papaja jak gdyby nigdy nic wciągnęła kupkę sianka .

Boję się myśleć czym jeszcze nas zaskoczą. Na dzisiejszą noc pozostaje mi jedna refleksja: tytuł wątku był bardzo trafiony - do normalności czeka je naprawdę długa droga.