Re:Tościk 1.08.17[*],Nachos 23.01.21 [*]i Czesio 7.08.20 [*]

[Asita]

Spróbujcie ułożyć go tak, żeby ciałko było na stole, a nózie się zwieszały, wtedy nie trzeba jej tak wyginać i misiek się tak nie spina. Jak nie leci z jednej, to spróbujcie z drugiej

[cappuccino]

Po 15 jedziemy próbować. Wczoraj też Pani Asia była sama, nie miałyśmy nikogo do pomocy, a dzisiaj jest jeszcze jedna lekarka, więc będzie łatwiej. Duży miał ze mną pojechać, ale w pracy wszyscy biorą L4 i kierownik poprosił, żeby przyszedł na 14 ( co tam, że zszedł z nocki dzisiaj ).

Ale damy sobie radę! Bo jak to, trzy baby z jednym facetem sobie nie poradzą

[Assia_B]

U mnie też w pracy dużo osób na L4... Łącznie ze mną...

Jak tam u weta? Udało się?

[cappuccino]

Właśnie wróciliśmy. Tak, po wielu bojach się udało się tą krew pobrać i to nawet sporo. W poniedziałek mamy wyniki, także pozostaje nam czekać.

[katiusha]

To czekamy

[NECIA1978]

Czekamy

[cappuccino]

Nachos miał też swój pierwszy plasterek Dostał nawet w lecznicy żółty ręczniczek, co by Dużej nie pogryzł
Był dzielny. Pozbyliśmy się także strupków po zastrzykach, bo były dosyć obfite, więc go ciągły no i obawa, że się ropka zebrała. Na szczęście ropy żadnej nie było. Teraz tylko mamy przemywać rivanolem.

Ale Nachos nic sobie nie robi z wizyt u Pani dr, na wybiegu i tak sam się pakuje do transporterka

[dortezka]

Ale Nachos nic sobie nie robi z wizyt u Pani dr, na wybiegu i tak sam się pakuje do transporterka

na szczęście ma krótką pamięć

dzielni Nachosik! trzymam kciuki żeby wyniki były już idealne!

[balbinkowo]

Oj, to i ja z dziewczynami podtrzymamy kciuki i pazurki za dobre wyniki
Dzielny Nachosik

[cappuccino]

Dziękujemy za wszystkie kciuki, to dla nas bardzo ważne. Mocno tą chorobę przeżywaliśmy, bo to była dosłownie walka o życie. Mamy nadzieję, że jest wszystko ok. No i rzeczywiście, Nachos jest bardzo dzielny. Tost nie mógł znieść zastrzyków, stał się na długą chwilę niedotykalski, no nawet go się z klatki nie dało wyjąć. A Nachos po tym wszystkim stał się taki kochany. Jak przyszła pora robienia zastrzyków co 12 godzin, nawet się nie wahałam. Był grzeczny i wszystko znosił.

Czasem mi się wydaję, że czuł, że go ratujemy na wszystkie możliwe sposoby i w zamian za to się po prostu oswoił. Stał się na prawdę kochany i przestał być dzikusem. Samo to, że u weterynarza to u mnie szukał schronienia, tak mnie podbudowało.

Tak strasznie miło się patrzy na zdrową świnkę, która wyszła z choroby. Powiem Wam, że tak jak stracił ponad 100g przy chorobie, to od ostatniego antybiotyku, przytył już 150g. Znowu waży 800 i jest wielką świnką. A przypomnę, że ma tylko 5 miesięcy. Pewnie gdyby nie choroba, to już by z kg ważył